GARİBANIN ÇOCUĞUNU CUMHURBAŞKANI YAPANDIR CUMHURİYET

Cumhuriyet'imizin  101. yıldönümünü kutluyoruz. Kutluyoruz, derken yanlış bir ifade kullandık. Bizler, kutluyoruz.. Yurtseverler, tam bağımsız Türkiye diyenler kutluyoruz... Çünkü,  hâla, Cumhuriyet'e düşmanlık eden, Osmanlıcılık özlemi içinde yanıp tutuşanlar var. Cumhuriyet, kolay mı kuruldu? Cumhuriyet'e giden yolda taşlar nasıl döşendi? Cumhuriyet kimleri adam yerine koydu? Kimleri adam etti? Cumhuriyet'in nimetleriyle boy atıp her makama gelenler neden Cumhuriyet'e düşmanlar?

Osmanlı Hanedanı döneminde tuvalette ibrikçi başı olamayacaklar, bu ülkede nasıl milletvekili, bakan, başbakan, cumhurbaşkanı oldular? Cumhuriyet, bu tavrıyla kimsesizlerin kimsesi olduğunu bu geri zekâlılara neden anlatamadı? Şöyle, bir bakalım, nereden nereye gelmişiz.

Yanmış, yakılmış koskocaman bir imparatorluktan geride kalan Anadolu ve Rumeli’nin dört bir yanı işgal edilmiş. İstanbul’a düşman gemileri yanaşmış, toplarını saraya çevirmiş.

 

Açlık ve yoksulluk insanların belini büker olmuş.

Yıllardır o savaştan o savaşa koşan asker yorgun düşmüş.

Hasta Adam denilen Osmanlı’dan umut kesilmiş. Adam olmaz artık bu Osmanlı denilip Güneyinden kuzeyine, doğusundan batısına pay edilmiş. Leş kargası gibi üşüşmüşler topraklarımıza. Bir yiğit çıkmış. “Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini/ Yok mudur kurtaracak bahtı kara maderini” diyen Namık Kemal’e ” Vatanın bağrına düşman dayasın hançerini/ Bulunur kurtaracak bahtı kara maderini” diyerek yanıt vermiş.

En umarsız bir zamanda bile umudunu yitirmeden, üniformasını çıkarıp, sivilleri çekerek yolu olmayan izi olmayan yurdun topraklarına atmış kendisini..

Ve, dünyanın ilk kurtuluş savaşını yorgun, bezgin ama inançlı insanlarımıza güvenerek başlatmış.

Ve,  utkunun hazzını yaşatmış, ninelere, dedelere, bebelere…

Askeri savaşı kazanmış yanındaki kahramanlarla birlikte.

Ardından  sıra ekonomik savaşa gelmiş.

Ve, büyük bir mucize ile bu savaş da kazanılmış.

Cumhuriyet ilan edilmiş. Demokrasi yolunda hamleler yapılmış. Bunlar yapılırken, bugün demokrasi havarisi kesilen Avrupa ülkelerinin neredeyse tümünde faşizm hüküm sürmekteymiş.

Atatürk ve arkadaşlarının büyüklüğünü anlayabilmek için Osmanlı’dan Cumhuriyet’e kalan mirası iyi irdelemek gerekir. Bugün Cumhuriyet’in sağladığı nimetlerle en üst tepelere gelen ve her ağızlarını açışta kin kusanlara inat Atatürk’ü ve arkadaşlarını anlamak ve anlatmak zorundayız.

Şöyle bir bakalım, nasılmış  memleketin durumu ?

Mevcut nüfusun %80’i kırsalda yaşıyor. 40.000 köyden 37.000’ninde okul, yol, posta, dükkân yok. Bu köylerde yaşayan 11 milyon nüfusun %2’si okuryazar. Kurtuluş Savaşında , 114.408 bina hasar görmüş 11.404 köy tamamen yakılmış. 1950 köyü sığır vebası sarmış. Dört mevsim kullanılabilen karayolu yok. Karayollarının toplam uzunluğu ancak 2500 kilometre. 3756 kilometre demiryolunun ise bir metresi bile bize ait değil. Denizcilik acınacak halde. Donanma 2. Abdülhamit döneminde Haliç’te çürütülmüş.

Vatan topraklarında sadece 337 doktor var. Doktor başına 30 bin hasta düşüyor. Hastane yok denecek kadar az. Sağlık memuru sayımız ise 450 civarında. Eczacı sayımız 60 gibi gülünç bir rakamla sınırlı.  Trahom, sıtma, tifüs, verem, frengi, tifo salgın halinde. Öyle ki, 3 milyon insan trahomlu. Nüfusun %14 sıtmalı, %9’u frengili, %72 tifüse yakalanmanın eşiğinde. Evlerin %97’sinde tuvalet yok. Bebeklerde ölüm oranı %60’i aşmış, diplomalı ebe sayısı 136. Telefon, makine, motor, radyo, sinema yok.

Sanayi ise hak getire. Ülkedeki toplam sanayi kuruluşu sayısı 282. Bunların ancak %9’u devlete ait. Türklerin sermayede payı %15’ler düzeyinde. Madenler, limanlar, demiryolları, fabrikalar yabancıların elinde. Mühendis yok, ara eleman yok, iktisatçı yok, banka yok. Kısacası yok oğlu yok.

Elektrik yalnızca İstanbul ve İzmir’de var. Okuma çağındaki çocuklarımızın ancak dörtte birini okutabiliyoruz. Erkeklerin %93’ü, kadınların %96’sı okuma yazma bilmiyor. İlkokul sayımız 4 bin 800 civarında. 72 ortaokulumuz, 23 lisemiz, bulunuyor. Öğretmenlerimizin üçte biri eğitmenlerden oluşuyor.

İşte bu yokluklar içerisinde Türkiye, bir Cumhuriyet Mucizesi doğuruyor, dosta düşmana karşı.

Düyun-u Umumiye karşı büyük bir ekonomik savaş veriliyor. Bir biri ardına ülkenin dört bir yanına fabrikalar kuruluyor. Madenler, demiryolları, tersaneler, limanlar, fabrikalar devletleştiriliyor. Yerli malı kavramı bilinci ortaya çıkarılıyor. Üretim ve emek yaşamın bir parçası haline getiriliyor. Tarım çiftlikleri tesis ediliyor.  Büyük bir eğitim seferberliği başlatılıyor. Faşist Almanya’nın kovduğu bilim adamları yurda getiriliyor. Üniversiteler kuruluyor. Türk’ün onuru geriye döndürülüyor.

Cumhuriyet ilan ediliyor. Demokrasi yolunda hamleler yapılıyor. Kadına seçme ve seçilme hakkı veriliyor. Çağdaşlaşma yolunda önemli adımlar atılıyor.

Ve modern Türkiye doğuyor.

Bunu elbette Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşlarıyla birlikte şehit ve gazilerimiz başarıyorlar.

Şimdi O yüce insanlara “iki ayyaş” diyen ruh hastalarının çırakları da  “Yezit” diyebilme cesaretini gösteriyorlar.

Bizler, ne yazık ki, Atatürk ve arkadaşlarına yapılan bu çirkin saldırılar karşısında eli kolu bağlı duruyoruz.

Birileri, Atatürk ismini silme konusunda her gün atak yaparlarken, Atatürkçüler laf cambazlığından öte gidemiyorlar.

80 yıldır sağdan soldan, karşıdan yandan yapılan saldırıları karşın Atatürk dimdik ayaktadır. Ayakta kalmaya devam edecektir. Atatürk düşmanları ve sahte Atatürkçülerin gücü O’nun adını silmeye yetmeyecektir.

Çünkü;  Atatürk bir ulus yaratmayı başarabilen ender insanlardan birisidir. O, yüzyılın önderidir.

Mesele, Atatürk’ü sevmekte değil, Atatürk’ü anlamakta ve anlatmadadır.

İşte, böylesine yokluklar içinden süzülüp gelen bir Cumhuriyet heyecanı yaşamıştır Türkiye....

İnsanı sadece Allah'ın kulu, Cumhuriyet'in bireyi yapmıştır. Toplumun tüm kesimine şans tanımış ve eşit davranmıştır. Bir tornacının oğlu da bir taka reisinin oğlu da cumhurbaşkanı olabilmiştir. Zamanla, ülke Cumhuriyete düşmanlar tarafından yönetilir hale gelmiştir. Cumhuriyet'i yıkıp geri dönüş özlemi içinde olanlar bugün har vurup harman savurmaktadırlar Cumhuriyet'in kazanımlarını... Ancak, Cumhuriyet'i yıkmaya güçleri yetmeyecektir. Son zamanlardaki davranışları toplumda yeniden Cumhuriyet bilincini artırmıştır. Cumhuriyet bir kaledir. Bu kale hiç bir zaman yıkılmayacaktır.

Cumhuriyet'e neden düşmanlar diye sorduk yazının başında... Nazım, yanıtlıyor.

“Onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim/akar suyun/meyve çağında ağacın,/serpilip gelişen hayatın düşmanı.”/“sana düşman, bana düşman,/düşünen insana düşman,/vatan ki bu insanların evidir,/sevgilim, onlar vatana düşman…” Vatana düşman olanların, Cumhuriyet'e düşman olmamaları mümkün müdür.

Not : Rakamsal veriler, Sinan Meydan'dan alınmıştır.